Sen Olsan Ne Yapardın?

Belki şimdi biri daha kavuştu sevdiğine,

Belki biri hala bekliyor O'nun aramasını,

Biri içinse her şey bitmiş,

Çıkarken kapamış aşkın kapısını usulca,

Yalnızlığın merhametine sığınarak..

Fotoğraflar, yazılan notlar çıkarılır gizlendikleri yerlerden bir bir.

Yüzleşmek zor olur ama, görmek ister mutlu olduğunu bir zamanlar.

Gözleri dolar önce,

Sonra gamzesi belirecek şekilde ufak ve masum bir gülümseme beliriverir.

İşte tam o anda duramaz yaşlar artık gözde,

Usulca intihar eder gamzelerine doğru.

Dayanamayıp dağıtır etrafı bir çırpıda,
Çünkü insan kendi dağınık olunca, etrafında düzenli hiç bir şey görmeye tahammül edemiyor.

Yorulup nefesi kesilince anlar ki,

Şimdiye kadar ki anıların ve acıların enkazı üstüne yıkılmış,

Geçmiş ve gelecek arasında sıkışır.

İki yol var bilir artık,

Ya herşeyi yakıp yıkacak, delil bırakmadan yok edecek,

Hiç bir şey olmamış gibi herkesi kandırdığını sanarak yaşıycak.

Ya da aksine her şeyi gözünün önünde bırakarak,

Unutmaya çabalamadan 'yeniden çabalamaya' çalışacak.

Peki, sen olsan ne yapardın?